Vandaag reizen we door van Bandung naar Pangandaran. Gezien dit een redelijk lange autorit is van ongeveer 7 uur, hebben we besloten een leuke stop te willen maken in een traditioneel dorpje. We moeten hiervoor een klein stukje omrijden, maar dat betekend wel dat we een gave tussenstop hebben voor de pauze. Na ongeveer 4 uur arriveren we in Kampung Naga. Als ik het zo beschrijf klinkt de tijd van het autorijden wel erglang, maar dit hebben we helemaal niet zo ervaren. We rijden langs zulke prachtige natuur. Overal is het groen. We rijden niet op de snelweg, die is er niet naar dit dorp. Dit betekend dat het hobbel de bobbel weggetjes zijn door de natuur en door veel verschillende kleine dorpjes. Wauw, alleen dit is al zo indrukwekkend. Elk uitzicht, elke seconde is anders. De dorpjes bestaan uit erg kleurrijke huisjes, wij zouden dit echter echt als bouwvallen zien. Het is een ongeordende stapel van stenen en andere verschillende materialen welke vier muren vormen. Er is niet altijd sprake van een deur of ramen. De daken van de huizen lijken met alle gaten erin niet geheel waterdicht. Sommige hebben dakpannen, andere zijn bekleed met palmbladeren of verwerkte bamboe. Het ziet er erg primitief en kwetsbaar uit, maar tegelijkertijd zo eigentijds en mooi. In vergelijking met thuis vragen wij ons af hoe mensen zo kunnen wonen. Wij verwend met al onze luxe, hier is er geen spoor van te bekennen. Toch zijn de mensen hier super gelukkig. We zien veel kinderen langs de weg lopen in schooluniformen. Zij gaan van maandag tot en met zaterdag naar school. Voor maandag tm donderdag dragen zij een wit met rood uniform. De vrijdag en zaterdag dragen zijn een bruin uniform. Lekker boeiende informatie, i know!

We stoppen in Kampung Naga voor een pauze stop. Onze chauffeur en tourgide kunnen lunchen en rusten, terwijl wij afdalen naar het traditionele dorpje. Kan het nog wel traditioneler dan dat we al hadden gezien? Ja, dat kan zeker! We dalen 300 treden af naar het dorp. Het is werkelijk een idyllisch plaatje. We lopen door een immens groene vallei waarbij veel verschillende soorten begroeiing is en uitgestrekte rijstvelden. We worden door een local rondgeleid. Hij verteld dat er 300 mensen in het dorp wonen. Het zit nu vol en er is geen ruimte om bij te bouwen. In het dorp wonen alleen de originele families van vroeger. Je mag hier enkel wonen als je er bent geboren en trouwt met iemand anders uit het dorp. Wanneer je met iemand trouwt buiten het dorp, dien je het dorp te verlaten. Er is als het ware al een wachtlijst voor de originele bewoners ontstaan. Ze beschouwen het als een privilege om hier te mogen wonen. De huizen staan dicht op elkaar gebouwd voornamelijk van bamboe. Ze zien het allemaal het zelfde uit, heel mooi om te zien. Onder elk huis is een ruimte voor de kippen. Ieder in het dorp heeft een eigen taak. Vissen in de naastgelegen rivier, vis schoonmaken, aardappels schillen, rijst oogsten, rijst verwerken, verzorgen van de dieren noem maar op. Allemaal traditionele taken. Wanneer we door het dorp lopen, zien we iedereen aan het werk. Er zijn paadjes aangelegd over het water van hout en bamboe. Verder zijn de trappen gemaakt van stenen en klei. We worden uitgenodigd om een huis te bekijken en dienen onze schoenen buiten te laten. Ik had heel verstandig mijn witte sneakers aangedaan welke, je raadt het al, nu niet meer wit zijn. Eenmaal binnen zien we een kookplaats met een grote pan. Vuur wordt binnen gemaakt met hout. Verder staat er een klein rekje in de kamer waar kookgerei in geplaatst is. Verder staat er niks in de ruimte. We zitten op de grond en krijgen zelfgemaakte thee en cassave-kroepoek. Het dorp is voornamelijk zelfvoorzienend (rijstvelden, bananenbomen, cassave, zoete aardappel, vis, kip en eieren). Producten die zij zelf niet hebben, halen zij in het dorp verderop. Ze vlechten zelf manden door bamboe te verwerken. We worden ontzettend vriendelijk ontvangen en iedereen glimlacht naar ons. Welkom voel je je hier direct. Als bedankje geven we de local een pakje met stroopwafels. Ben benieuwd wat ze ervan vinden! Vol indrukken maar ook verbazing dat mensen zo kunnen leven met zo weinig materialen stappen we weer in de auto om onze reis voort te zetten. Als je in Java bent en de kans ziet om dit dorp te bezoeken, doe het! Dit is iets unieks en zie je niet zomaar langs de weg.

Het continue veranderende uitzicht vanuit de auto zorgt ervoor dat we ons niet vervelen. Dit maakt de uiteindelijke reis van 9 uur prima te doen. Rond 16.00 uur arriveren we in Pangandaran.

Liefs!xx