Vandaag vliegen we naar Bali! Super benieuwd hoe het hier gaat zijn. Normaalgesproken wanneer we de koffer moeten pakken, betekent dit terug naar huis, maar nu betekent dit gewoon een heerlijke verlenging en voortzetting van onder reis op een ander eilandje. Geluksmomentje! We vliegen rond half 4 en zijn, zoals altijd, veel te vroeg op het vliegveld. Wat blijkt is dat je maar een uur van te voren kan inchecken, daarna door de douane moet en dan kan boarden. Omdat het een klein vliegveld is, is dit ook prima te doen. Helaas zitten wij dus al om 1 uur ready op het vliegveld om te gaan. Dit wordt dus echt tijd uitzitten. Ook geen leuke winkeltjes om te shoppen, dus de enige optie die over blijft is; eten! Nadat er 2,5 uur voorbij zijn gekropen, kunnen we inchecken. Hierna door de douane. Je verwacht hier eigenlijk nooit een probleem, maar je weet het maar nooit. Vloeiend ging ik door het poortje, en mijn handbagage kwam ook in het bakje aangerold. Hierna kwam mitch, poortje ging prima. Maar waar blijft die handbagage toch? De rugzak van mitch wordt en tussenuit gevist. Schijnbaar hadden ze iets verdachts gezien? Tasje open en spullen eruit. Niks bijzonders is er op te merken. Op een gegeven moment zegt, niet eens in een vraagvorm, de starre vrouw: selfie-stick! Uhm, ja die hebben we bij? Mag dat dan niet? Selfie-stick luggage, buldert de vrouw en wijst terug naar de incheckbalie. We gaan maar niet in discussie maar ik zie aan mitch zijn hoofd dat hij zich redelijk irriteert. We vragen ons af wat voor een gevaar een selfie-stick kan brengen in de cabine. Het ergste scenario wat we kunnen bedenken is dat de selfie-stick iets uit de tas steekt, waardoor er een stewardess over kan struikelen in het gangpad. Thja dat zou heftig zijn. Wij wisten in ieder geval niet dat zit niet in de handbagage mocht, op Schiphol deden ze hier niet moeilijk over. Nou goed, mitch is uiteindelijk terug naar de incheckbalie gegaan, onze koffie moest weer retour, selfie-stick erin en koffer weer inchecken. We waren in ieder geval niet de enige die dit niet wisten, bij de incheckbalie stonden nog drie andere mensen, met een selfie-stick in de hand. Gevalletje lekker duidelijk. We waren snel in Bali geland, en zoals de heenreis kwamen onze koffers weer mega snel de band opgerold. Weer een opluchting!

Taxi hadden van te voren al geregeld, dus we moesten alleen even zoeken naar een man die een bordje vast zou houden met onze naam. Gevonden! Koffers in de auto en gaan. Het is hier weer een uur later dan in Java, dus helaas is het al donker. Toch zie je in het donker al een enorm verschil met Java. Bali ziet er een stuk verwesterd uit. Veel meer winkeltjes en restaurantjes. De huizen hier zien er niet uit alsof ze ieder moment in elkaar kunnen storten net zoals in Java. De straten zijn schoner en er zijn veel meer toeristen. Ook zijn er veel beeldjes en gebouwen voor het offeren. Deze zijn op een hele mooie traditionele manier gebouwd. Hierin en op straat liggen vaak de offermandjes met rijst en bloemen. De Balinezen offeren elke dag zo’n mandje aan de goden voor o.a welvaart en gezondheid. We komen aan bij onze bestemming in Canggu. We hebben hier een privé villa met eigen zwembad! Weer een vinkje op de bucketlist! Het ziet er hier erg dromerig uit. Het bed heeft een romantische klamboe (welke natuurlijk gewoon een praktische reden heeft, maar ik vind de romantische reden leuker), een buitenbadkamer en dus een lekker zwembadje voor onszelf. Jaja, het relaxen kan weer beginnen. Zoals ik al eerder heb vermeldt, gaan we op Bali vooral dat doen. We verblijven 4 nachten in dit heerlijke huisje en daarna gaan we door naar het eiland Nusa Lembongan. We zijn nog even naar het strand geweest in Canggu. Een echt surfersstrand is het hier. Golven zijn hoog en overal om je heen zie je surfborden, afgetrainde mensen en blond haar met de sea-salt look (weliswaar niet uit een flesje uit de winkel verkregen). Vanaf het terrasje keken we uit op het strand. Ik had een een kokosnoot besteld en als echte toerist heb ik hier met een rietje uit gedronken. Hierna nog wat souvenirs winkeltjes afgestruind. Leuke dingen hebben ze hier, maar zoals in elk ander winkeltje is het assortiment aan souvenirs hetzelfde. Dit betekent wel dat je als Nederlander je hobby kan uitoefenen; afdingen! De rest van de dagen hebben we doorgebracht aan ons zwembad. De temperatuur hier lijkt hoger te zijn dan in Java. Ontbijt werd iedere ochtend heerlijk aan de deur geserveerd. We hoefde geen wekker te zetten, we hadden namelijk een persoonlijke wekker die wel 4 uur lang aan het snoezen was, jawel ik heb het over een haan. Dit was het enige aan dit verblijf wat niet super prettig was. Rond de klok van half 5 ging het beest staan kraaien en stopte pas rond half 9. Ik heb regelmatig gedroomd over hoe ik dat beest ving en het kraaien liet ophouden, maar werd als snel uit deze droom geholpen door een kraai van de haan. Hè jammer, het was dus een droom.

Liefsxx